.jpeg)
Νέος δίσκος από τους θρυλικούς Dødsferd αυτήν την φορά σε συνεργασία με τον Sarvok , τα 2 σχήματα μας χαρίζουν 5 κομμάτια γεμάτα πόνο και ωμή αλήθεια για την σάπια κοινωνία στην οποία ζούμε.
Ετοιμαστείτε και πάμε να βυθιστούμε σε αυτό το μαύρο και απόκοσμο έργο των δύο καλλιτεχνών από την Ιεράπετρα της Κρήτης !!!
Πρώτη φορά είχα την τιμή να ακούσω αυτήν την δουλειά όταν γνώρισα τον Νίκο στην έκθεση βιβλίου του στο νησί της Ρόδου , κάποιος θα μπορούσε πολύ σωστά να πει πως ο συγκεκριμένος δίσκος αποτελεί το soundtrack μιας από τις καλύτερες βραδιές που έχω περάσει ποτέ στην ζωή μου.
Ο δίσκος ξεκινάει με "Το βάρος να νιώθεις ζωντανός (The Burden Of Feeling Alive)" , ένα ambient/black instrumental κομμάτι κατάλληλο ώστε να σε βάλει στο γενικότερο κλίμα του δίσκου , η διάρκεια του στα 5 λεπτά και όσο ο χρόνος περνάει το κομμάτι σε σέρνει όλο και πιο βαθιά. Τα τύμπανα και τα εφέ του αέρα σου θυμίζουν πεδίο μάχης και το main part του κομματιού σου δείχνει μια αντίθεση η οποία όμως δένει άριστα αφού οι ρυθμοί φεύγουν από το black και κατευθύνονται σε κάτι πολύ πιο alternative με αρκετά depressive στοιχεία.
Στην συνέχεια έχουμε το "...και το είδος σας θα ακολουθήσει (...and your kind will follow)" , υποθέτω πως ο τίτλος αποτελεί έναν μικρό φόρο τιμής στον 5ο full length των Dødsferd και κάτι τέτοιο φαίνεται να ισχύει καθώς το συγκεκριμένο 9 λεπτο κομμάτι μου έφερε αρκετές αναμνήσεις από αυτόν τον δίσκο , εδώ ο πόνος πραγματικά τρέχει από κάθε γωνία του κομματιού , ο Νίκος ακούγεται λες και πολεμάει όλους του τους δαίμονες ταυτόχρονα τόσο στα clean φωνητικά και πολύ περισσότερο στα screams του , τώρα σχετικά με τα υπόλοιπα όργανα έχουμε μια σταθερή ambient μελωδία και μια πανέμορφη κιθάρα να τα ενώνει όλα μαζί .Το κομμάτι συνεχίζει να εξελίσσεται και περνάμε σε μια εντελώς σκοτεινή πλευρά όπου η φωνή πλέον είναι τρεμάμενη και απεγνωσμένη , ένα πιάνο καθώς και μερικά εφέ μπορούν μόνο να την συνοδεύσουν και μέσα σε όλα αυτά ο ακροατής απλά μένει καθηλωμένος.
Τρίτο στην σειρά "Πολέμιος της κοινωνικής σας Σήψης (Against your Social Decay)" , βασισμένο στο ομότιτλο ποίημα του Νίκου από την ποιητική του συλλογή "Θαμμένος στην Γη του Ονείρου" (σ.σ. https://ostriaeditions.com/pro
Νούμερο 4 και "Εγκατάλειψη (Deserted)" , το πιο πειραματικό κομμάτι της κυκλοφορίας , η μουσική εδώ θυμίζει τελετουργία και τα γυναικεία φωνητικά που ακούγονται είναι λες και βγήκαν απευθείας από κάποια αρχέγονη φυλή , το συγκεκριμένο αποτελεί και το μικρότερο χρονικά σε διάρκεια κομμάτι.
Και κλείνουμε με το "Μοναξιά (Solitude)" , άλλο ένα μελοποιημένο ποίημα του Νίκου έχουμε στο κομμάτι που θα ρίξει την αυλαία. Μια κλασσική κιθάρα μας βάζει στο κλίμα και ο Wrath αρχίζει να τραγουδάει με καθαρά φωνητικά , η μονότονη μελωδία συνεχίζει να παρασύρει τον ακροατή όσο φωνές και ψίθυροι μπαίνουν στην εξίσωση. Γύρω στα 3:30 λεπτά αρχίζει αυτή η σπαρακτική απαγγελία που θα παγώσει ακόμα και τους πιο μειωμένους στο είδος. Πανέμορφη θεωρώ και την προσθήκη του βιολιού προς το τέλος της σύνθεσης.
Συνοψίζοντας μιλάμε για μια κυκλοφορία συγκλονιστική σε όλες τις εκφάνσεις της , από την αρχή μέχρι το τέλος σε χτυπάει αλύπητα και δεν σε παίρνει από το χεράκι , σε ρίχνει στα βαθιά σου λέει την αλήθεια του και εσύ είσαι στην άβολη θέση είτε να συνεχίζεις να ζεις στο δικό σου σύννεφο , είτε να κατανοήσεις που πραγματικά βρίσκεσαι.
Βαθμολογία : 9/10
Μιχαήλ-Άγγελος Διακογεωργίου για το MOPA- Music Webzine