Σήμερα θα μιλήσουμε για έναν δίσκο που δεν τάραξε μόνο τα στρατόπεδα του death metal/grindcore αλλά και γενικά το metal.Μιλάμε για τον 10ο δίσκο των Cattle Decapitation με το όνομα ‘’Terrasite’’ (καταβροχθιστής της γης) θέλοντας ήδη από τον τίτλο να μας εγκληματίσει στην ατμόσφαιρα του δίσκου...
Μιλάμε για έναν δίσκο με πολύ ένταση και ταχύτητα ο οποίος μας προβληματίζει ως προς πόσο απάνθρωπη είναι η ανθρωπότητα αν της αφαιρέσεις τον πολιτισμό,την διασκέδαση κλπ.
Και αρχίζουμε με το ‘’Terrasitic Adaptation’’ όπου για τα πρώτο 1 λεπτό και 20 δεύτερα μας δίνει μια πολύ σκοτεινή και groovy ατμόσφαιρα...Μέχρι που σκάει ο τυφώνας με το όνομα Travis Ryan του οποίου τα δεύτερα φωνητικά είναι σαν να μας μιλά το έντομο απο το εξώφυλλο.
Μετά από σένα το χάος μετά από σένα το τίποτα λέει ο Σάκης ο Ρουβάς...αυτό γίνεται και εδώ στο ‘’We Eat Our Young’’ γιατί το τραγούδι σε παίρνει από το πρώτο νανoκλασμα και δεν σε αφήνει με τίποτα. Με στίχους όπως ‘’who even are we?’’ και ''we can’t control ourselves’’ τα υπαρξιακά ζητήματα του καθενώς εμφανίζονται στην επιφάνεια και σε κάνει να σκέφτεσαι για την ίδια την ύπαρξη σου.
3ο κομμάτι το ‘’Scourge Of The Offspring’’ και το προσωπικό αγαπημένο μου . Εδώ οι CD συνεχίζουν να μας τα χώνουν κανονικότητα λέγοντας πως οι εμείς οι άνθρωποι ακόμα και το σπίτι μας να καίγεται δεν θα μάθουμε ποτέ (Human being,they learn , Even as their houses burn)αλλά και πως ζούμε για να προκαλούμε πόνο (We're alive to cause abject suffering).
Το ‘’The Insignificants’’ συνεχίζει ακριβώς το ίδιο μοτίβο με τα brutal και για δεύτερα τα grind φωνητικά τα οποία στα αυτάκια μου ακούγονται ηδονικά...Το βασικό point είναι αφού όλοι αποτελούμαστε από δέρμα,νευρώνες και κόκκαλα αλλά και πως κάνουμε τα ίδια πράγματα είμαστε ιδιοί.
Φτάσαμε στα μισά του δίσκου όπου μας δίνεται η καταιγίδα ακριβώς από πάνω μας ‘’The Storm Upstairs’’με τα κιθαριστικά μέρη καθώς και των τυμπάνων μας θυμίζει και λίγο technical death metal.
‘’…And The World Will Go On Without You’’ μόνο από τον τίτλο έχετε καταλάβει πιστεύω με το τι πραγματεύεται το τραγουδι...Mε τα δεύτερα φωνητικα του ο Travis να μας λέει στο ρεφρέν πως ότι και να γίνει ο κόσμος συνεχίζει χωρίς εσένα...Αυτό το κομμάτι με έκανε να εκτιμήσω για όλα αυτά που έχω βιώσει μέχρι στιγμής και με έκανε να θέλω να δίνω το 100% των δυνατοτήτων μου σε όλα.
Επιτέλους ένα κομμάτι που δεν μας τα χώνει και τόσο ως είδος.Το όνομα του ‘’A Photic Doom’’ το οποίο έχει ένα καταπληκτικό σόλο κιθάρας καθώς ακόμα ένα κολλητικό και πωροτικό ρεφρέν.
8ο κομματί ‘’Death End Residents’’ όπου μέσα σε 5 λεπτά μας εξηγεί πως η ζωή δεν έχει νόημα να συνεχίζει αμα δεν υπάρχουν αλλαγές σε αυτήν .
Προτελευταίο κομματι του δίσκου με όνομα “Solastalgia’’ (μια μορφή συναισθηματικής ή υπαρξιακής δυσφορίας που προκαλείται από την περιβαλλοντική αλλαγή).Απο την ετυμολογία του τίτλου αλλά και από τους στίχους του τραγουδιού καταλαβαίνουμε πως πάλι αναφέρεται στο πως τα έχουμε σκατώσει εν ολίγοις...
Για να μας αποτελειώσουν βαζουν για το τέλος το ‘’Just Another Body’’ που σε 10 λεπτά σε κάνει ένα τίποτα λέγοντας σου πως και εσύ είσαι απλά ένα ακόμα ανθρώπινο σώμα ...
Ένα άλμπουμ πραγματικά διαμάντι που εκτός από τις φανταστικές συνθέσεις και τα πολύ ωραία και διαφορετικά δεύτερα φωνητικά του Travis ,αυτός ο δίσκος με έκανε να προβληματιστώ ιδιαίτερα για την ύπαρξη μας και πως αν τελικά τα πράγματα πάνε προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο...Όπου και αν οδηγούν αυτοί οι συλλογισμοί το σίγουρο είναι πως οι Cattle Decapitation κέρδισαν ακόμα έναν fan ο οποίος θέλει να εντρυφήσει στην υπόλοιπη δισκογραφία τους.
Βαθμολογία : 10/10
Ανδρέας Βαρσάμης για το MOPA-Music Webzine