Σήμερα η πινέζα δείχνει την πολιτεία της Πενσυλβάνια , με άλλα λόγια Αμερική και στην μεταλλική γλώσσα γενέτειρα του επικού Heavy Metal (βλέπε Manowar). Σήμερα θα μιλούσαμε για μια μπάντα η οποία αν και έχει δημιουργηθεί το 2015 φέρνει τα 80's μπροστά μας. Αυτήν η μπάντα είναι οι Legendry οι οποίοι αυτήν την στιγμή συνεργάζονται και με την ελληνική No Remorse Records.
Σήμερα θα μιλήσουμε για τον τελευταίο τους δίσκο με τίτλο "Time Immortal Wept" , ο οποίος βγήκε το 2023. Όλοι γύρω από την φωτιά για να ακούσουμε το όνειρο του βάρδου "The Bard's Dream". Μια τέλεια αρχή για κάποιο άλμπουμ με αυτό το είδος μουσικής που παίζει το συγκρότημα.
Επίσης θυμίζει πολύ Blind Guardian γιατί χρησιμοποιεί ακουστική κιθάρα κάτι το οποίο με κάνει να θέλω να ακούω το κομμάτι ξανά και ξανά. Τέλος τα τελευταία δευτερόλεπτα τα οποία είναι λες και ακούω Manowar τραγούδι με κάνουν να θέλω απλά να συνεχίσω παρακάτω σε αυτόν τον δίσκο.
Προχωράμε σε ένα από τα πιο κολλητικά τραγούδια του δίσκου το "Sigil Strider". Αυτό το "oh-oh-oh" ενώ πριν ή μετά από αυτό να μιλάει για true Metal και τα συναφή σίγουρα δεν το κάνει κάτι το καινούργιο αλλά το κάνει κάτι το οποίο θα μπορούσες να το ακούς ολημερίς και οληνυχτής και σε συνδυασμό με το εκπληκτικό σόλο παίρνει ίσως και την θέση του καλύτερου τραγουδιού.
"Live by the steel: My metal is true" ΛΟΙΠΌΝ...
Ακριβώς μετά ακολουθεί το "The Prophecy" το πρώτο μεγάλο σε διάρκεια τραγούδι του δίσκου. Η θεματολογία παραμένει φανταστική σαν να εξιστορεί παραμύθι, το τραγούδι πραγματικά είναι σαν ένα παραμύθι!! Ένας συνδυασμός επικού ροκ μαζί με μελωδίες που κάνει το 8λεπτο να φαίνεται πολύ λιγότερο μιας και το κάνει ένα πολύ διασκεδαστικό τραγούδι το οποίο θα μπορούσε να έχει βγει από κάποια ροκ μπάντα των 70's. Για την ώρα όλα είναι τέλεια.
Οι ρυθμοί ανεβαίνουν κατά πολύ και στο νούμερο 4 βρίσκεται το "Warrior Of Space And Time". Τσίτα για να σπάσουμε και λίγο σβέρκο με headbang έτσι όπως του αρμόζει του τραγουδιού. Δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο.
Φτάσαμε ακριβώς στην μέση του άλμπουμ και εδώ μας περίμενε ένα ιντερλούδιο το "The Winds Between Worlds". Ενα ιντερλούδιο το οποίο σε ταξιδεύει σε sword and sorcery κόσμους κάπου σε κάποιο σκοτεινό βράδυ όπου ο πρωταγωνιστής ενώ φοράει την κάπα του και προσπαθεί να βρει τον σκοπό της αποστολής του, ταυτόχρονα κάπου σε έναν ναό γίνονται τελετουργίες.
Μόλις τελειώνει το ιντερλούδιο σκάει μια επικούρα που ακούει στο όνομα "Chariots Of Badlam". Ένα 6λεπτο το οποίο με έκανε να νιώσω πως ακούω Manowar για άλλη μια φορά , κάτι που κάνει το τραγούδι να μπει σίγουρα στο Playlist μου γιατί πολύ απλά αυτός είμαι, ένας manowarας!!!
"The Bard's Reverie" λέγεται το επόμενο άσμα αυτού του δίσκου και εδώ εννοείται πως συνεχίζονται τα χτυπήματα της δεκαετίας των 80's κάτι που δεν με χαλάει και καθόλου είναι η αλήθεια. Στο τραγούδι βλέπουμε μια έμφαση στα τύμπανα κάτι που το κάνει και πιο δυναμικό και τέλειο για όταν απλά θέλει να ξεσπάσει κάποιος.
Φτάσαμε στο τελευταίο κομμάτι και συνάμα και μεγαλύτερο μετρώντας 11 λεπτά διάρκεια. Μιλάμε για το "Time Immortal Wept" το οποίο είναι και το ομώνυμο του τίτλου του άλμπουμ. Ενώ στην αρχή νόμιζα λόγο της διάρκειας θα το κρατούσαν σε χαμηλούς αργούς ρυθμούς με μεγάλη μου έκπληξη αυτό το 11λεπτο είχε σχεδόν τα πάντα μέσα. Aργά σημεία, γρήγορα σημεία, ρεφρέν , ΤΑ ΠΆΝΤΑ ΛΈΜΕ!!! ΕΠΙΚ ΘΑ ΛΈΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΚΛΑΊΤΕ.
Ένας δίσκος που μυρίζει 80's από μακριά, ένας δίσκος που λόγου αυτού ή που θα αρέσει πολύ σε κάποιους ή θα λέει πως η μπάντα παίζει μόνο τα ίδια και τα ίδια. Η δικιά μου άποψη πάντως είναι πως τέτοιοι δίσκοι πρέπει να αποτελούν μέρος της σκηνής. Πρέπει να έχουμε υλικό που να θυμίζει τις αρχικές ρίζες του μουσικού μας ιδιώματος και από πιο σύγχρονες μπάντες.
Βαθμολογία : 9/10
Ανδρέας Βαρσάμης για το MOPA-Music Webzine