Live Report : Wardruna @ Ωδείο Ηρώδου του Αττικού , Αθήνα

Ένα ταξίδι στην αρχαία φύση του ανθρώπου. Όπου ο πολιτισμός εκφράζεται με την καρδιά και όχι με το μυαλό. Όπου η φύση αποτελεί τη μούσα της τέχνης. Ρυθμοί που συντονίζονται με το χτύπο της καρδιάς και μελωδίες βγαλμένες από το θρόισμα των φύλλων, τον ήχο των ποταμών και το κελάηδισμα των πουλιών έρχονται για να εγείρουν συναισθήματα πρωτόγονα και αρχέγονα, καταγεγραμμένα βαθιά μέσα στο ασυνείδητο, αναμνήσεις από εποχές που ποτέ δεν ζήσαμε μα κυλούν στο αίμα όλων των ανθρώπων.

Αυτή τη φορά θα ταξιδέψουμε στο Βορρά, θα βρεθούμε κάτω από το Βόρειο Σέλας, ανάμεσα στα δέντρα ενός απόκοσμου δάσους. Θα σαλπάρουμε με τα πλοία μας στα κρύα νερά, φθάνοντας σε τόπους όπου θα αντηχούν ιαχές πολέμου. Θα ακούσουμε ιστορίες και ποιήματα για γενναίους πολεμιστές που κατάφεραν αυτό που φάνταζε ακατόρθωτο. Το βράδυ της 21^ης του Σεπτεμβρίου του 2023 έφθασε και οι Βαράγγοι ήρθαν ξανά σε τόπο Ελληνικό, αυτή τη φορά όχι για να προστατέψουν τα τείχη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αλλά για να μας διηγηθούν ιστορίες από τα παλιά και να μας πάρουν μαζί τους σε μια μυσταγωγική τελετή.

Δεν μπορώ να περιγράψω το δέος που ένιωσα όταν ο Einar Selvik βγήκε στη σκηνή μαζί με την υπόλοιπη μπάντα, με ένα τρόπο λιτό και δωρικό αλλά ταυτόχρονα επιβλητικό. To λευκό κοράκι (Kvitravn), οιωνός που εμφανίζεται σε μελλοντικούς ήρωες και ηγέτες, «πέταξε» πάνω από το Ηρώδειο, και κάπως έτσι το ταξίδι ξεκινά. Ο συναρπαστικός ρυθμός αυτού του τραγουδιού δεν μπορεί παρά να συγκλονίσει όλο σου το σώμα, να γίνει ένα με τον ρυθμό που η καρδιά τροφοδοτεί το σώμα σου με αίμα, να γίνει ένα με τον ρυθμό της αναπνοής σου. Ψυχή και σώμα συντονίζονται με την πνευματικότητα της μουσικής, ξεχνάνε τα καθημερινά μικρά προβλήματα, και αφήνονται στην αναζήτηση ενός ανώτερου σκοπού.

Κάθε τραγούδι μια ξεχωριστή ιστορία, προερχόμενη από χρόνια μακρινά, μα και συνάμα αιώνια ζωντανή, κάθε τραγούδι ένα ξεχωριστό βίωμα, ένας ακόμα σταθμός του ταξιδιού. Ενός ταξιδιού που με πλοίο την μουσική βιώσαμε τις πιο σπάνιες εμπειρίες. Όπως όταν «συναντήσαμε» ξωτικά με το μαγευτικό Solringern. O πανέμορφος πράσινος φωτισμός, οι γλυκοί ήχοι από τη φύση στην αρχή και η αιθέρια μελωδία με τα νεραϊδένια φωνητικά της Lindy-Fay Hella να συνοδεύουν αυτά του Einar φαντάζουν να προέρχονται από κάποιο μαγεμένο δάσος όπου χορεύουν και τραγουδούν αερικά. Και δεν ήταν πέρα από λίγα τραγούδια μετά, όταν κληθήκαμε να φτάσουμε στην κορυφή του Θεραπευτικού Βουνού, του Lyfjaberg. Μια ανάβαση προς την θεραπεία της ψυχής και του σώματος, μια ανάβαση προς την κάθαρση.

Και αφού φτάσαμε στην κορυφή ήρθε η ώρα να συναντήσουμε εκεί έναν βάρδο και να απολαύσουμε ιστορίες κοσμογονικές. O Einar παίρνει τη λύρα του και χωρίς την υπόλοιπη μπάντα μας τραγουδά το Völuspá, οι στίχοι του οποίου είναι παρμένοι από το ομώνυμο ποίημα που αποτελεί μέρος της ποιητικής συλλογής Edda και εξιστορεί την αρχή, το τέλος αλλά και την αναγέννηση του κόσμου. Το κλίμα ωστόσο σύντομα θα αλλάξει, καθώς η μάχη πλησιάζει. Είναι η στιγμή να επικαλεστούμε το θεό του πολέμου Tyr. O ασύλληπτα επιβλητικός ήχος των «χάλκινων κεράτων» και ιαχές κατακλύζουν το Ηρώδειο. Κλείνεις τα μάτια και μεταφέρεσαι σε ένα τοπίο άγριο, στο πλάι του Ragnar Lodbrok, καθώς βλέπεις τον εχθρικό στρατό να πλησιάζει. Μα η μουσική της νίκης αντηχεί τόσο έντονα μέσα σου, θα γυρίσεις ζωντανός και νικητής.

"When I go to battle In pursuit with an old friend From the shield's edge I scream And they advance in might.

Healthy to battle, Healthy from battle, Whence they come back hale."

Η αναζήτηση συνεχίζεται. Περάσαμε μέσα από ένα βασίλειο από πάγο με το βγαλμένο από όνειρο Isa (Ice), ήρθαμε σε επαφή με την άγρια φύση και με πανέμορφα πλάσματα όπως οι γκρι λύκοι αφημένοι στο μαγευτικό μυστήριο του Grá, αναγνώσαμε αρχαίους Ρούνους με τη συνοδεία του Runaljod και σταθήκαμε με δέος κάτω από τα κλαδιά του ιερού δέντρου Yggdrasil και προσευχηθήκαμε οι ρίζες του να είναι γερές με το Rotlaust the fell. Και κάπως έτσι, μετά το Fehu, o Einar μιλά για πρώτη φορά στο κοινό…

«Είναι τόσο μεγάλη τιμή που βρισκόμαστε εδώ, μέσα σε αυτό το προμαχώνα του Αρχαίου Πολιτισμού και το να μοιραζόμαστε αυτές τις στιγμές με εσάς. Αυτές οι πέτρες έχουν μνήμες και τώρα, εμείς και εσείς γινόμαστε μέρος αυτών των μνημών». Οι Wardruna με τα λόγια και το έργο τους περνούν ένα μεγάλο μήνυμα. Εμπνεόμενοι από την κληρονομιά των προγόνων μας, να συνεχίσουμε να δημιουργούμε πολιτισμό. Έτσι όχι απλά δεν θα αφήσουμε ποτέ την φλόγα αυτή να σβήσει, αλλά θα την εξελίξουμε, θα την κάνουμε ακόμα πιο φωτεινή.

Τo ταξίδι μας αυτό πλησιάζει προς την ολοκλήρωσή του, καθώς όπως λέει ο Einar υπάρχει ένας σταθμός ακόμα. Αυτός του αποχαιρετισμού, του Helvegen. Το Helvegen για εμένα αποτελεί ένα αποχαιρετιστήριο σε όλα τα ευχάριστα και δυσάρεστα πράγματα στη ζωή ενός ανθρώπου που ολοκληρώνουν τον κύκλο τους, τον πόνο που αυτό συνεπάγεται αλλά το μήνυμα συνέχισης της ζωής που αυτά μας διδάσκουν. Όλο το κοινό φάνηκε να εκστασιάστηκε τόσο έντονα από το μυσταγωγικό αυτό άσμα που για πολλούς από εμάς θεωρώ πως αποτέλεσε και το μέσο γνωριμίας μας με τη μπάντα.

Κι όμως, μάλλον δεν ήταν ακόμα η στιγμή να πούμε «εις το επανιδείν» στους Vikings από τη Νορβηγία, ή μάλλον στο ξανθό βάρδο του Βορρά με το χαρακτηριστικό μούσι και την επιβλητική παρουσία. Μπορεί η υπόλοιπη μπάντα να έφυγε από τη σκηνή αλλά ο Einar παρέμεινε γιατί η περιπλάνηση μας στο σκανδιναβικό πολιτισμό δεν είχε τελειώσει. Κάπως έτσι ο Einar θα γίνει η φωνή του θρυλικού Ragnar Lodbrok και σε συνοδεία με την λύρα του θα μας διηγηθεί την saga του μέσα από το Snake Pit Poetry.

Και με το που έπαιξε ο Einar την τελευταία νότα, το κοινό δεν μπορούσε να σταματήσει να δείχνει την αγάπη του με το πιο θερμό χειροκρότημα (ένας στο κοινό είχε φέρει και κέρατο να φυσάει!!). Ο βίκινγκ εξέφρασε το πόσο γεμάτος ένιωσε με την ελληνική φιλοξενία και την αγάπη του κοινού και την επιθυμία του να επιστρέψουν σύντομα στη χώρα μας. Όταν καταφέρνεις και μεταφέρεσαι σε κόσμους μακρινούς και μαγικούς, ο χρόνος φαντάζει να κυλά διαφορετικά. Έφτασε η ώρα να φύγουμε από το ιστορικό χώρο αυτό, μα όλα αυτά τα λεπτά της συναυλίας φανήκαν σαν ανάσα.

Κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ, πέραν της ανεπανάληπτης μουσικής εμπειρίας, ήταν τα μυστηριακά παιχνίδια με τις σκιές και τα φώτα. Σε κάποια τραγούδια, το φως έπεφτε πάνω στους μουσικούς με τρόπο τέτοιο ώστε να σχηματίζονται και να εναλλάσσονται οι σιλουέτες τους πάνω στους βράχους του Ηρωδείου, που έμοιαζε σαν να αντικρίζεις σκιές από μια άλλη εποχή ερχόμενες να αφυπνίσουν πανάρχαια συναισθήματα.

Οι Wardruna αποτελούν παράδειγμα αγάπης και σεβασμού προς την παράδοση. Ένα δέντρο χωρίς ρίζες πέφτει (όπως λέει και το τραγούδι τους). Και αυτοί επέλεξαν όχι απλά να μην αποκοπούν από τις ρίζες τους, αλλά να τις ποτίσουν ώστε στα κλαδιά του δέντρου να φυτρώσουν νέα άνθη και καρποί.

ΥΓ: Μήνυμα του Einar προς όλους. Το τραγούδι ως κομμάτι της ζωής όλων μας δεν πρέπει να χαθεί. Και καθώς οι άνθρωποι φαίνεται να μην τραγουδάμε πια στη καθημερινότητά μας, μας ανέθεσε σε όλους ως homework όπως χαρακτηριστικά είπε, να τραγουδάμε. Να τραγουδάμε για όλες τι φάσεις και όλες τις δραστηριότητες που είναι συνυφασμένες με τη ζωή.

Setlist

1. Kvitravn

2. Skugge

3. Solringen

4. Heimta Thurs

5. Kvit hjort

6. Raido

7. Lyfjaberg

8. Voluspá (Skaldic Version)

9. Tyr

10. Isa

11. Grá