ΤΕΛΕΝΟΒΕΛΑ του Σταμάτη Πακάκη @ Faust Theatre, Athens (GR)

Την Τετάρτη 10/01 είχα την χαρά να βρίσκομαι στον πολυχώρο τέχνης Faust, στο κέντρο της Αθήνας, για να παρακολουθήσω την θεατρική παράσταση με τίτλο "ΤΕΛΕΝΟΒΕΛΑ". Αφορμή στάθηκε η διαφήμιση της από την ηθοποιό Κωνσταντίνα Δαούτη, η οποία αποτελεί μέρος του cast, αλλά κυρίως από το γεγονός ότι από τις 11/10 που έκανε πρεμιέρα, κάθε παράσταση γινόταν σχεδόν αμέσως sold out. Προφανώς αναγνωρίζω το ότι το Faust δεν είναι κάποια μεγάλη σκηνή, και άρα δεν μπορεί να φιλοξενήσει μεγάλο αριθμό ατόμων. Προφανώς αναγνωρίζω επίσης ότι με ένα προσεκτικό και καλοφτιαγμένο marketing plan, μπορείς να πετύχεις πολλά. Δεν αρκούν όμως μόνο αυτά. Πρέπει, θεωρώ, να υπάρχει μια αξία στο έργο που προσφέρουν οι συντελεστές της παράστασης. Γιατί στο τέλος της ημέρας, αυτή είναι που γεμίζει τα θέατρα και τις σκηνές.

Η "ΤΕΛΕΝΟΒΕΛΑ" δεν είναι κάποια φανταχτερή παραγωγή. Ειδικά αν η μύτη αγγίζει το ταβάνι, ίσως δεν έχει να προσφέρει και κάτι σε επίπεδο κοινωνικής κριτικής ή συμβολικού νοήματος, μιας και αρεσκόμαστε να εντοπίζουμε τέτοια (I am looking at you, σινεφίλ του καναπέ που είδατε Λάνθιμο πέρα από τα video clip του Σάκη και ξαφνικά αποκτήσατε ύφος Roger Ebert). Έχοντας πει αυτό όμως, είμαι μέγας υποστηρικτής της τέχνης η οποία είναι ανάλαφρη και διασκεδαστική. Δεν είναι ανάγκη όλα να έχουν κάποιο βαθύτερο νόημα, δεν είναι ανάγκη όλα να είναι σοβαρά. Μην ξεχνάμε ότι οι τέχνες, οφείλουν στον πυρήνα τους να είναι ένα μέσο απελευθέρωσης της ανθρώπινης ψυχής, ένα μέσο βαθύτερη επικοινωνίας που δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τον λόγο.

Σε περίπτωση που δεν το ανέφερα, γιατί φλυαρώ ξανά στην εισαγωγή, η "ΤΕΛΕΝΟΒΕΛΑ" είναι μια μουσικοθεατρική κωμωδία διάρκειας 85 λεπτών, η οποία πιάνει όλα τα κλισέ της μεξικάνικης σαπουνόπερας - εξ ου και το όνομα της παράστασης - και τα ανακατεύει σε μια πλοκή που θα την ζήλευε μέχρι και ο Μανουσάκης. Την κανονική ροή της παράστασης "διακόπτουν" τόσο οι ατέχνως καμουφλαρισμένες 90s-00s αναφορές, όσο και τα τακτικά "σπασίματα του 4ου τοίχου", με τους ηθοποιούς να "χρησιμοποιούν" το κοινό ως συνδετικό κρίκο στην πλοκή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Κωνσταντίνα Δαούτη, η οποία είχε τον ρόλο της αφηγήτριας, προσφέροντας χρησιμότατο context όπου ήταν αναγκαίο, σαν μια δεύτερη Βίκυ Σταυροπούλου σε ένα χαμένο επεισόδιο "7 Θανάσιμων Πεθερών". Το πιο αναπάντεχο στοιχείο της παράστασης είναι ο διασκορπισμός του cast σε όλο τον χώρο του Faust, από τον γκισέ με τα εισιτήρια, μέχρι και την είσοδο στην σκηνή, το οποίο σου έδινε μια πρώτη εικόνα για το τι θα δεις σε αυτή την παράσταση. Από τις τσαχπινιές της υπηρέτριας Susanita Munitis, μέχρι και τα σταυροκοπήματα και τις κατάρες της Consuelo Rosariο, κάθε βήμα μέχρι την σκηνή ήταν ένα μικρό teaser για το χάος που επρόκειτο να ακολουθήσει.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσω πως δεν έχω για κανέναν λόγο την ιδιότητα του κριτικού, επομένως κάθε άποψη που εκφράζω περνάει αποκλειστικά από το φίλτρο του θεατή. Ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποιο μέλος του cast ως ανώτερο ερμηνευτικά για δύο λόγους: Αρχικά, οι ηθοποιοί προσφέρουν κάτι διαφορετικό, με αμείωτη ένταση και ενδιαφέρον. Και αυτό οφείλεται. κατά την γνώμη μου, σε αυτό που είχα αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο, για το Guitar Experience στο Piraeus Academy. Πρόκειται δηλαδή για ανθρώπους που δεν είναι "καταξιωμένοι στο ελληνικό σανίδι" - κατ' εμέ η μεγαλύτερη ευχή και κατάρα κάθε δημιουργού στην Ελλάδα - οι οποίοι, μέσα από οποιαδήποτε μικρή σκηνή ή/και παραγωγή, επιθυμούν την  έκφραση και αναγνώριση, χωρίς να θεωρούν δεδομένη την αγάπη του κοινού. Εκεί για μένα κρύβεται η ομορφιά και η μαγεία της τέχνης: Σε ανθρώπους που την αγαπούν, και θέλουν να μοιραστούν αυτή την φλόγα τους μαζί μας. Ο πιο προφανής λόγος, ωστόσο, για το ότι δεν μπορώ να επιλέξω κάποιον ηθοποιό από το cast ως ερμηνευτικά ανώτερο είναι η ίδια η φύση του έργου. Πρόκειται για μια παραφουσκωμένη - με την καλή έννοια - εκδοχή της σαπουνόπερας, τόσο over the top και in your face (άπταιστη ελληνική ορολογία για ακόμα μια φορά) που δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αυτοσχεδιασμούς ή ιδιαίτερες προσθήκες. Ωστόσο, οι ερμηνείες πέτυχαν μια δύσκολη ισορροπία μεταξύ υπερβολής και υποκριτικής ικανότητας, χάρη στην οποία μπορείς να ταυτιστείς άμεσα με αυτές, ενώ οι εικόνες από το σύνολο της παράστασης σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι στην ευχή βλέπεις, ενώ παράλληλα προσπαθείς να συγκρατήσεις τα γέλια σου.

Μπορεί να μην έχω δει ποτέ με την θέληση μου κάποια μεξικάνικη σαπουνόπερα, η "ΤΕΛΕΝΟΒΕΛΑ" όμως κατάφερε και μου άνοιξε τα μάτια, όπως πολύ κομψά και διακριτικά περηφανεύεται στο έντυπο που βρισκόταν στον χώρο του θεάτρου. Αν λοιπόν θέλετε να δείτε τι μπορεί να συμβεί σε μια τελενοβέλα, να δείτε οπωσδήποτε αυτή την παραγωγή!!

¤¤¤

ΤΕΛΕΝΟΒΕΛΑ - ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

- Τετάρτη 17/01, 21:30

- Τετάρτη 24/01, 21:00

- Τετάρτη 31/01, 21:00

- FAUST Theatre | Αθηναΐδος 12 & Καλαμιώτου 11, Κέντρο Αθήνας

- Κρατήσεις Εισιτηρίων: 2103234095 ή στο https://www.more.com/theater/telenobela/

CAST (Αλφαβητικά)

- Κωνσταντίνα Δαούτη

- Σπύρος Ζουπάνος

- Τερέζα Καζιτόρη

- Σταμάτης Πακάκης

- Φανή Παλιούρα

- Μαρία Σωτηριάδου

- Άρης-Ηλίας Τοπάλογλου

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

- Κείμενο / Σκηνοθεσία: Σταμάτης Πακάκης

- Χορογραφίες: Εύη Τσακλάνου

- Σκηνικά / Κοστούμια: Δανάη Σταματίου

- Φωτογραφίες / Βίντεο: Διονύσης Μελογιαννίδης

- Λογότυπο / Σχεδ. Αφίσας: Στυλιανός Σκιαδάς

- Στίχοι Τραγουδιών: Κωνσταντίνα Χρίστου

- M.U.A.: Κατερίνα Πεφτίτση

- Βοηθός Παραγωγής: Φένια Σταύρου

- Παραγωγή: Pink Unicorn Productions

- Επικοινωνία: Αντώνης Κοκολάκης 

*Το ομότιτλο τραγούδι ΤΕΛΕΝΟΒΕΛΑ υπογραφεί η Μάρω Μαρκέλλου

Bad Rogers Entertainment για το MOPA-Music Webzine 

ΤΕΛΕΝΟΒΕΛΑ Trailer :