Judas Priest - Invincible Shield (Full Album Review)

 

Χρειάστηκαν 6 χρόνια για να έρθει στην σκηνή ο διάδοχος του Firepower με τίτλο Invincible Shield.

Με μια σύντομη ματιά η συγκεκριμένη κυκλοφορία είναι πολύ καλύτερη σε διάφορες πτυχές από το Redeemer of Souls αλλά αποτυγχάνει να ξεπεράσει τον προκάτοχο του καθώς το Firepower εύκολα συγκαταλέγεται στις κορυφαίες και κλασικές δουλειές της μπάντας.  

Ο δίσκος αυτός έχει αρκετές επιρροές από τις 80s κυκλοφορίες των Judas Priest και αυτό είναι και ένα από τα μεγαλύτερα πρώτα θετικά στοιχεία.

Μεγάλη έμφαση υπάρχει και στα ρεφρέν και μάλιστα σε αρκετά σημεία του δίσκου δύσκολα δεν απομνημονεύονται , δείγμα χαρακτηριστικό των Priest ειδικότερα στις καλύτερες δουλειές τους. 

Το δεύτερο τραγούδι The Serpent And The King θα το χαρακτήριζα το Exciter της μεταγενέστερης εποχής των Priest λόγω των εκρηκτικών high pitched φωνητικών του Halford και των fast paced δουλειών που βλέπουμε στα υπόλοιπα όργανα. 

'Οπως προανέφερα υπάρχουν αρκετά catchy choruses και αυτό παρατηρέιται στο Panic Attack, Invincible Shield, Devil In Disguise, Crown Of Horns, Trial By Fire. 

Στον τομέα των οργάνων δεσπόζει το βασικό συστατικό που σχεδόν σε κάθε δίσκο των Priest παρατηρούμε. Guitars & Bass on fire, Pounding Drumming and Wild high pitched vocals.

Είναι και ο λόγος για τον οποίο το Invincible Shield το θεωρώ έναν ακόμη καλό δίσκο που δίκαια φέρει την σφραγίδα των Priest στο όνομα του. 

Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε επισής την ηλικία του Halford και μάλιστα δεν πτωείται καθόλου και συνεχίζει να παράγει μανιασμένα vocal lines γεμάτα ένταση και πάθος. Πραγματικά αν δεν ήξερα την ηλικία του και μπορεί να φανώ υπερβολικός αλλά δεν είμαι θα έλεγα ότι ο τραγουδιστής δεν ξεπερνάει τα 40.

Καιρός για τα προσωπικά αγαπημένα μου σημεία του δίσκου. Το Panic Attack μπορώ να το ακούω  κάθε μέρα και να μην βαριέμαι ποτέ με  αυτό το χαρακτηριστικό ρεφρέν. Το ομότιτλο απλά επιβεβαιώνει σε κάθε μπάντα του συγκεκριμένου subgenre το εξής.

Τους θεούς δεν τους αγγίζει κανένας θνητός και υπάρχει λόγος που ο Halford λέγεται Metal God. Τα υπόλοιπα αξιομνημόνευτα είναι το The serpent and the king,Devil in disguise,Trial by fire και Escape from reality.

Φυσικά και τα εναπομείναντα τραγούδια είναι πάρα πολύ καλά και ακούγονται ευχάριστα χωρίς καμία κοιλιά στο ενδιάμεσο. Τα προηγούμενα όμως άνετα θα έπαιρναν θέση σε ένα live tracklist . 

Γενικά έχουμε να κάνουμε με έναν πανέμορφο δίσκο που ο κάθε συλλέκτης θα έπρεπε να διαθέτει στην κατοχή του αλλά φυσικά δεν μιλάμε για κάποια groundbreaking δουλειά,ειδικότερα όταν οι Judas Priest έχουν κυκλοφορήσει ανυπέρβλητα έπη.

Βαθμολογία : 8,5/10

Μιχάλης Τσακίρης για το MOPA-Music Webzine