Hawk - Metal Slang (Full Album Review)

 

Νέος δίσκος για τον καλλιτέχνη από την Θεσσαλονίκη , ο οποίος έρχεται έναν μόλις χρόνο μετά την τελευταία του κυκλοφορία που άκουγε στο όνομα "5D" , για να δώσει στο κοινό νέα μουσική η οποία δεν περιορίζεται και δεν προσκολλάται σε ένα μόνο είδος μουσικής. 

Ο τίτλος του νέου πονήματος ;

"Metal Slang" 

Ξεκινάμε με το "Gaza" , στίχοι γροθιά κατευθείαν στο στομάχι και παρόλη την μικρή του διάρκεια ο Hawk καταφέρνει να θίξει μια πληθώρα θεμάτων από πολιτική μέχρι και την προσωπική του ζωή. 

Συνεχίζουμε με το "Trap Basement" , κλασσική δομή η οποία επιτρέπει στο κομμάτι να γίνει instant classic και ρεφρέν το οποίο σίγουρα θα κολλήσει στο κεφάλι πολλών. 

"Tzimis Panousis" , dance διάθεση σε ένα κομμάτι με εμβληματικό τίτλο λόγω και του καλλιτέχνη στον οποίο αναφέρεται.

Καυστικός σε όλη την διάρκεια του κομματιού με "καρφία" σε άτομα που σίγουρα ξέρεις αν έχεις ασχοληθεί έστω και λίγο με το ελληνικό youtube. 

Θα το ήθελα λίγο μεγαλύτερο σε διάρκεια όμως πετυχαίνει άριστα αυτό που θέλει. 

4ο στην σειρά "GG Allin" , φόρος τιμής στον αμερικάνο εκκεντρικό punk rock μουσικό προσφέρει ο Hawk με αυτήν την lo-fi trap σύνθεση με έναν αρκετά περίπλοκο συνδιασμό ερωτικού και street ύφους κατά κύριο λόγο στο στιχουργικό κομμάτι. 

"MONROE" , το πιο streamed κομμάτι του δίσκου με 14.431.785 ακροάσεις και μάλιστα σε συνεργασία με τον Toquel. 

Κλασσικό vibey beat για τα οποία φημίζεται ο Hawk με καθαρό ερωτικό στίχο και δικαίως ένα από τα καλύτερα του δίσκου. 

Πολύ καλό και το Verse του Toquel με αρκετό πειραματισμό αν κρίνει κάποιος από τον τρόπο με τον οποίο χώνει γενικότερα. 

"Amiri" , το πιο καθαρόαιμο trap κομμάτι του δίσκου μαζί με τον FLY LO , με διάθεση για diss και με το part του Fly Lo πραγματικά να το απογειώνει την όλη σύνθεση. 

"Giatros" , από εδώ και πέρα αρχίζει πραγματικά το καλό του δίσκου που με έκανε να κολλήσω αυτή η Blues διάθεση σε συνδιασμό με τους καυστικούς στίχους δημιουργούν κάτι αρκετά πρωτοποριακό για την ελληνική σκηνή.

Η συνέχεια γίνεται με το "High Heels" , ένιωθα πως ακούω Kanye με ελληνικό στίχο και αυτό φαίνεται από το beat αλλά και από το γενικότερο aesthetic της σύνθεσης. 

"Pineapple Haze" , ο Hawk εδώ συνεχίζει στο ίδιο κλίμα όσο αφορά τον ήχο του και αρχίζει να ανοίγεται περισσότερο με πιο προσωπικούς στίχους.

"Eleutheria h Thanatos" , τολμώ να πω πως εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα από τα πιο ιδιαίτερα κομμάτια του Hawk όχι απλά για αυτόν τον δίσκο αλλά και σε ολόκληρη την καριέρα του. 

Βαρύ και θα σε βάλει σίγουρα σε προβληματισμούς ακούγοντας το.

"Blues For The Dogs" , έρχεται ο κάθε κακοπροαίρετος και σου λέει πως δεν χωράει πειραματισμός στο Trap 

Επομένως έρχεται αυτό το κομμάτι που είναι καθαρό Blues και αντί να σε βγάλει από το όλο vibe σε βάζει ακόμα πιο βαθιά στην όλη δημιουργία.

"Nemesis" , άλλη μια συνεργασία στον δίσκο αυτήν την φορά με τον Saske το οποίο μου θυμίζει αρκετά και το ύφος του featured artist παρά του main 

Αργό με Dancehall στοιχεία και ιδιαίτερη δομή στο στιχουργικό κομμάτι. 

"Drugs N Bass" , πρωτότυπο για την όλη Rap-Trap σκηνή της χώρας θυμίζοντας αρκετά καλλιτέχνες του εξωτερικού όπως ο Joji.

Και με μεγάλη μου χαρά βλέπω και τον Light να τραγουδάει σε ένα τόσο διαφορετικό beat και πραγματικά να το πηγαίνει σε άλλο level. 

"Peristeri" , εδώ έχουμε ένα κλασσικό νεοϋορκέζικο Hip-Hop τραγούδι το οποίο ίσως να θυμίσει σε πολλούς καλλιτέχνες της ευρύτερης σχολής του MF DOOM.

Είμαστε πλέον στο προ-τελευταίο κομμάτι , "693" λοιπόν. 

Trap σύνθεση με αρκετά προσωπικό στίχο για άλλη μια φορά που θίγει πολλά προβλήματα είτε από την παλιά ζωή του Hawk είτε από την καλλιτεχνική του πλέον ζωή. 

Και κλείνουμε με το "Max Payne" , λογικά εμπευσμένο από το γνωστό video game των 2000s.

Νομίζαμε πως τα είχαμε δίνει όλα στο πόσο βαθιά θα φτάσει ο Hawk στους στίχους αλλά βγήκαμε γελασμένοι.

Με καυστικό σχολιασμό στην σκηνή , στο κοινό , στους haters αλλά και μια επιθυμία του Hawk να διώξει από πάνω του τους εσωτερικούς του δαίμονες και τις "αμαρτίες" που τον βασανίζουν. (το προσωπικό μου αγαπημένο)

Βαθμολογία : 9/10 

Μιχαήλ-Άγγελος Διακογεωργίου για το MOPA-Music Webzine