Ghost - Impera ( Full Album Review )

 

Ghost κυρίες και κύριοι, τι να πρωτοπείς για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες μπάντες στον χώρο της ροκ μουσικής, από το 2010 που κυκλοφόρησαν το πρώτο τους demo αλλά και τον πρώτο τους επίσημο δίσκο το ιστορικό "Opus Eponymous", έχουν ακούσει τα πάντα από διθυραμβικές κριτικές μέχρι ανελέητο θάψιμο και μίσος από άτομα που δεν συμπάθησαν ποτέ την μπάντα. Αν ρωτάτε εμένα η αλήθεια είναι πως βρίσκομαι κάπου στην μέση . Ποτέ δεν είχα μπει στον κόπο να ψάξω σε βάθος την δισκογραφία τους όμως πάντα γυρόφερνα από το όνομα τους . Επιτρέψτε μου να κάνω ένα ταξίδι στο παρελθόν έμαθα για αυτήν την παρέα Σουηδών το 2013 όταν δηλαδή κυκλοφορήσαν το εξαιρετικό άλμπουμ τους που ακούει στο όνομα “Infestissumam” το τότε 11χρονο μυαλό μου πρώτη φορά έβλεπε μπάντα με τόσο ακραία εμφάνιση και περίμενε να ακούσει τα ανάλογα , όμως η ουσία των Ghost δεν ήταν το περιτύλιγμα τους και από ότι φάνηκε στην πορεία "ξεγέλασαν" πολλούς , αγάπησα από τότε το κομμάτι "Secular Haze" και αυτή η 70s  αισθητική του βιντεοκλίπ μου ήταν πολύ γνώριμη και αυτό μου άρεσε.

Μεγάλωσα τα γούστα μου στο Metal πλέον ήταν και είναι περισσότερο στα extreme λημέρια , όμως ποτέ δεν μίσησα μπάντες όπως οι Ghost απλά μου περνούσαν αδιάφορες , μετά από αρκετά χρόνια φτάνουμε αισίως στο 2018 και στον δίσκο που με έκανε να πατήσω ξανά το play button στο Spotify και φυσικά αναφέρομαι στο “Prequelle” , πλέον οι Ghost δεν θέλουν να τρομάξουν κανέναν και δεν θέλουν να προκαλέσουν έχουν όρεξη για party και ναι ο Papa Emeritus και οι Nameless Ghouls ξέρουν από ότι φάνηκε πως είναι ένα σωστό party και με βάση πάντα το 70s και 80s Rock αλλά και με πολλά στοιχεία από Pop , Metal ,  Dance και ένα σορό ακόμα είδη μας έδωσαν εξαιρετικά κομμάτια όπως το  “See The Light” & “Dance Macabre” που τους έκαναν ακόμα πιο γνωστούς στο ευρύ κοινό.

Η διασκέδαση και τα party όμως τέλειωσαν απότομα αφού το 2019 , το 2020 και το 2021 η πανδημία ανάγκασε έναν ολόκληρο πλανήτη να πατήσει απότομα το φρένο , o Tobias Forge και η παρέα του δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια και έγραψαν τον νέο τους δίσκο και έτσι στις 11 Μαρτίου 2022 μας έδωσαν απλόχερα το νέο τους πόνημα που ακούει στο όνομα "IMPERA".

12 τραγούδια

Σχεδόν 40 λεπτά μουσικής με διαφορετικά είδη να συνδυάζονται άψογα όλα κάτω από τη στέγη του 80s Rock.

Δέστε τις ζώνες σας και πάμε να αναλύσουμε την νέα δουλειά των Σουηδών που ήδη μετράνε 1 βραβείο Grammy.

Ο δίσκος μας καλωσορίζει με το “Imperium”, μια μελωδία αρκετά μελαγχολική θα έλεγα παίζεται σε clean κιθάρα  , τα drums παίζουν έναν marching ρυθμό και η ηλεκτρική κιθάρα που ακούμε μέσα στο κομμάτι απλά το απογειώνει. 

Το κομμάτι από την πρώτη ακρόαση μου θύμισε πάρα πολύ τους Iron Maiden , επίσης το epic στοιχείο βρίσκεται διάσπαρτο παντού μέσα σε αυτό το 1 λεπτό και 40 δεύτερα που διαρκεί το τραγούδι ,γενικότερα βγάζει έναν έντονο  πόνο για τον οποίο όμως οι Σουηδοί Occult Rockers σου δείχνουν την ίαση και πως η ελπίδα πάντα θα υπάρχει κάπου εκεί όσο δύσκολα και αν είναι τα πράγματα.

“Kaiserion”, με βάση τα δικά μου γούστα ένα από τα πιο αδύναμα κομμάτια του δίσκου, αν κάποιος διαβάσει του στίχους θα δει πως γίνεται και αναφορά της Υπατίας. Η Υπατία (Η Αλεξανδρινή) ήταν Ελληνίδα νεοπλατωνική φιλόσοφος, αστρονόμος και μαθηματικός , δολοφονήθηκε βάναυσα τον Μάρτιο του 415 Μ.Χ από έναν όχλο χριστιανών που την κατηγορήσαν σαν ιέρεια και μάγισσα , την ξεγύμνωσαν την έσυραν στον καθεδρικό ναό και την σκότωσαν γδέρνοντας την και διαμελίζοντας την με κοφτερά όστρακα. 

Μετά από αυτήν την ιστορική αναδρομή επιστέφουμε στο κομμάτι γενικότερα ο Σουηδός Mastermind και η παρέα του κινήθηκαν σε αρκετά Progressive μονοπάτια σε αυτήν την σύνθεση , δεν θέλω να κρύψω πως μου θύμισε πάρα πολύ σύγχρονα κομμάτια των Dream Theater και ειδικότερα η χρεία της φωνής σε κάποια σημεία. Όμως αυτή η έντονη παρουσία των DM επιρροών πιστεύω πως αρχίζει να γίνεται εμφανής  από το 3:17 και μετά όπου αρχίζει ένα εξαιρετικό solo κιθάρας μαζί με πλήκτρα. Όμως εδώ πρέπει να αναφέρω πως το κομμάτι κάπως με κούρασε και μετά από λίγο δεν υπήρχε κάτι ώστε να με τραβήξει πίσω σε αυτό παρόλο που το progressive είναι μέσα στα κύρια ακούσματα μου.

Νούμερο 3 και “Spillways”,σε όλους έχει λείψει ένα καλό πάρτι όπως προαναφέραμε ,ε λοιπόν οι Ghost μας σκέφτηκαν και είμαστε όλοι καλεσμένοι , το κομμάτι φωνάζει δεκαετία του 80’ , νομίζω δεν είναι τυχαίο πως στην πρώτη ακρόαση το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ο Bon Jovi (που μάλλον αυτός ήταν και η βασική πηγή έμπνευσης για το κομμάτι)και ποτά με μια καλή παρέα εννοείται. Με αυτό το κομμάτι ο αληθινός πάπας και οι πιστοί του ακόλουθοι μας έδειξαν πως δεν είναι ανάγκη να είμαστε πάντα τόσο σοβαροί , επομένως αυτό το κομμάτι με τον ανέμελο ρυθμό είναι ότι πρέπει για τέτοιες αποδράσεις. 

Βγάζοντας ένα γενικότερο συμπέρασμα το κομμάτι είναι άρτιο μουσικά ειδικότερα στα σημεία των solo , όπως επίσης και σε αυτό το bridge που δημιουργούν με την βοήθεια των πλήκτρων το οποίο μου έφερε κάποια vibes από τους συμπατριώτες τους ABBA,επίσης μια φιλική συμβουλή πριν προχωρήσουμε στο επόμενο κομμάτι το ρεφρέν θα κολλήσει στο κεφάλι σας για αρκετή ώρα εγώ προηδοποίησα.

“Call Me Little Sunshine”, όλοι γνωρίζουμε την ιδιαίτερη αγάπη του Papa Emeritus στον έκπτωτο άγγελο επομένως μέσα από ένα κομμάτι με πολύ catchy ρυθμό μας θυμίζει πως τον έχει μαζί του και όποτε νοιώθει μοναξιά μπορεί να τον καλέσει. Το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν από αυτά που κυκλοφορήσαν σαν single και μάλιστα με ένα εξαιρετικό βίντεο κλιπ που μας δείχνει αυτήν την ιδιαίτερη σχέση που προαναφέρθηκε , λαμβάνοντας λοιπόν όλα αυτά υπόψιν δεν είναι άδικα ένα από τα hit του δίσκου.

Συνεχίζουμε με το "Hunter’s Moon", το δεύτερο hit του δίσκου και μάλιστα το πρώτο το οποίο έδωσαν στην δημοσιότητα οι Ghost έναν μήνα πριν το Halloween και όχι άδικα θα καταλάβετε αμέσως μετά την πρώτη σας ακρόαση  , συνεχίζουμε και εδώ στο ίδιο μοτίβο στο οποίο έχουμε συνηθίσει τους Σουηδούς και εδώ με ένα πολύ catchy ρεφρέν και ένα πανέμορφο riff που όμοιο του είχα πραγματικά πολύ καιρό να ακούσω.   

Αν σας έδιναν 1 νόμισμα του ευρώ κάθε φορά που κάποιος έλεγε ότι οι Ghost δεν μπορούν να παίξουν Metal νομίζω θα είχατε λύσει αρκετές από τις υποχρεώσεις σας. Όμως το τραγούδι που βρίσκεται στο νούμερο 6 και ακούει στο όνομα “Watcher In The Sky” , γιατί όχι απλά είναι Heavy αλλά είναι και αξιοπρεπέστατο χωρίς να αντιγράφει και πάντα κρατώντας το ιδιαίτερο ηχόχρωμα των Ghost.

"Dominion" , δεν είναι ολόκληρο κομμάτι αλλά μια γέφυρα η οποία θα μας μεταφέρει στο επόμενο τραγούδι.

"Twenties", θα μπορούσε να είναι soundtruck σε κάποια ταινία της Disney όταν ο κακός της υπόθεσης κάνει την εμφάνιση του, έχει metal βάση την οποία κάποιος θα την καταλάβει αμέσως αφού ξεπεράσει το πρώτο σοκ διότι μιλάμε για ένα πολύ ξεχωριστό κομμάτι και πραγματικά εδώ ίσως οι Ghost να έχουν πέτυχει κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην σκηνή, μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο latin ρυθμός που χρησιμοποιείται στα τύμπανα από τον έναν Nameless Ghoul αυτός της ρούμπα γιατί τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα αυτός ο ρυθμός συναντάτε κατά κύριο λόγο σε λαϊκά τραγούδια.

Κομμάτι νούμερο 9 , "Darkness At The Heart Of My Love"  , το κομμάτι έχει ξεκάθαρα Pop βάση όμως τα Rock στοιχεία είναι εκεί με εξαιρετικά σόλο και την φωνή του Tobias Forge να παίρνει όποια μορφή αυτή θέλει. Έτσι λοιπόν οι Ghost συνέθεσαν μια ερωτική Pop/Rock μπαλάντα με βάση την δικιά τους συνταγή. Το κομμάτι το αγάπησα και πρόκειται να είναι στην λίστα μου για αρκετό καιρό.

Και ας το παραδεχτούμε ότι αρέσουν είτε φανερά είτε σαν guilty pleasure σε πολλούς από εμάς!  

Στην συνέχεια έχουμε το "Griftwood", ένα κομμάτι πιστεύω πως περνάει απαρατήρητο έχοντας ακούσει τα δύο προηγούμενα, αλλά για άλλη μια φορά η σουηδοί rockers βαδίζουν στα χνάρια του Bon Jovi, αλλά και του παλιού καλού Glam από το οποίο δανείζονται αρκετά στοιχεία.  

"Bite Of Passage", μια creepy και μυστήρια μελωδία 30 δευτερολέπτων που λειτουργεί σαν συνδετικός κρίκος για να φτάσουμε στο τελευταίο κομμάτι

Και η αυλαία πέφτει με το "Respite On The Spitalfields",ένα καθαρόαιμο hard rock κομμάτι με αψεγάδιαστα φωνητικά και πολλά epic στοιχεία είναι αυτό με το οποίο θα μας αποχαιρετήσουν οι Ghost , αξίζει να παρατηρηθεί πως όπως ξεκινάει το πρώτο κομμάτι , έτσι ολοκληρώνεται και το τελευταίο ,ο κύκλος πλέον είναι πλήρης!

Ήρθε η ώρα για τα γενικά συμπεράσματα , ο δίσκος αξίζει και με το παραπάνω έχει τόσα διαφορετικά είδη και μια καλογυαλισμένη παραγωγή  που πιστεύω πως θα καλύψει μεγάλο αριθμό των ακροατών ακόμα και αυτούς που είναι πιο απαιτητικοί.

Τα αρνητικά σημεία του δίσκου που μπορώ σίγουρα να αναφέρω είναι οι ‘’κοιλιές” τις οποίες κάνει στα πιο progressive σημεία του και σίγουρα για κάποιους που δεν είναι εξοικειωμένοι τόσο με τον ήχο των Ghost όσο και με το είδος του progressive rock πιθανότητα θα τους κουράσουν. 

Εδώ θέλω να αναφέρω πως ο συγκεκριμένος δίσκος με έκανε να ξανά ενδιαφερθώ για τους Ghost και όντως να τους ψάξω σε βάθος, δεν υπάρχει λόγος για μίσος και για θάψιμο  η μουσική είναι ένα ανεκτίμητο δώρο και στην συγκεκριμένη περίπτωση πιστεύω πως πρέπει να το δεχτούμε!

Μιχαήλ-Άγγελος Διακογεωργίου για το MOPA-Music Webzine