Faidra - Militant : Penitent : Triumphant ( Full Album Review )

 

Σήμερα θα μιλήσουμε για μια επιστροφή που την περίμενα... Δεν είναι άλλη από την επιστροφή του σουηδικού Project Faidra με την κυκλοφορία του δεύτερου Full length album με το όνομα "Militant : Penitent : Triumphant". Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της μπάντας το οποίο μου αρέσει πολύ είναι ότι ο mastermind της, (είναι solo project) θέλει η ταυτότητα του να παραμείνει μυστική ώστε να αφήνει την μουσική να μιλάει για αυτόν.

Το άλμπουμ ξεκινάει με το επικό "The Leavening Rot". Ένα τραγούδι ατμοσφαιρικό, ένα τραγούδι πορωτικό, ένα τραγούδι που σε κάνει να κάνεις headbang και τα 7:30 λεπτά που κρατάει. Κιθάρες και τύμπανα στα καλύτερα τους, φωνητικά οριακά raw μιας βλέποντας του στίχους μπορώ να καταλάβω ακριβώς τι λέει ο τραγουδιστής (μπορεί απλά το αυτί μου να  το χω προπονήσει αρκετά ή και όχι). Μέσα ειχε και πολύ ξεκάθαρες ambient αναφορές δείχνοντας έτσι τις επιρροές του τόσο από Burzum όσο και από Hermodr. "The venom of words injected, through hidden fangs" (το δηλητήριο των λέξεων χύθηκε, μέσω κρυφών κυνόδοντων)... Στο συγκεκριμένο σημείο για μένα μιλάει ότι καμία φορά μπορούμε να πούμε κάποια πράγματα τα οποία δεν ταιριάζουν με αυτά που λέμε συνήθως (αυτό γίνεται συνήθως όταν νευριαζουμε σε πολύ μεγάλο βαθμό) και εκτός ότι οι λέξεις μας είναι σαν δηλητήριο συνήθως ούτως ή άλλως εκείνη την στιγμή βγήκαν μέσα από πράγματα τα οποία τα κρατούσαμε χωρίς να τα εκφράζουμε και όποτε είναι οι κρυμμένοι μας κυνόδοντες.

Dungeon synth άκουσα στα πρώτα δευτερόλεπτα και ήδη είμαι κάτω σε ένα σκοτεινό κελάρι του μεσαίωνα σωσμένος με την ατσάλινη πανοπλία μου ώστε να παλέψω με ότι βρεθεί μπροστά μου να ξεφύγω από αυτό το μπουντρούμι... 

"Punishment Nailed Deep" λοιπόν... Το όλο τραγούδι εχει πολύ heavy αισθητική, το οποίο το κάνει τον τέλειο συνδιασμό με το vibe που θέλει να περάσει στο τραγούδι ο "κανένας" μας. "The candle of life stands charred by the flames, Penitence ascends engraved upon our names"... Αυτό το κερί θα είναι πάντα από πάνω μας δίνοντας μας την ευκαιρία να μετανοήσουμε για κάποια πράγματα τα οποία.... Δηλαδή πολύ απλά να αλλάξουμε την ζωή μας... Αυτό είναι μετάνοια, αλλάζω την ζωή μου καταλαβαινοντας τα λάθη του παρελθόντος και τώρα προσπαθώντας να τα αποφύγω χαραζω την πορεία μου για την ζωή η οποία θα με οδηγήσει στον ιδανικό μου κόσμο τόσο εσωτερικά αλλα και εξωτερικα!!!

Συνεχίζουμε ακόμα μέσα σε αυτό το πέτρινο μπουντρούμι που πριν συναντήσαμε την μετάνοια και τώρα προχωράμε στο "Parousia Delayed"... Και σε αυτό το τραγούδι συνεχίζει αυτό το μυστικιστικο μεσαίωνας vibe, με τις κιθάρες να πετάνε ακόμα παραπάνω Heavy στοιχεία σε μερικά σημεία πράγμα που με έκανε να λέω δεν γίνεται να ακούω κάτι τόσο τέλειο μέσα στα αυτιά αυτήν την στιγμή. Τα φωνητικά σε αυτό τραγούδι έγιναν πολύ πιο κατανοητα και πιστεύω ότι ο καθένας και χωρίς να βλέπει τους στίχους θα καταλάβαινε μερικές από τις λέξεις. Σε αυτό το κομμάτι δεν θα χει καμία φιλοσοφία γιατί δεν μου τράβηξε κάποιος στίχος το ενδιαφέρον.Ας δούμε τις μας επιφυλάσσει ο άλλος μίσος δίσκος....

Με ομιλία αρχίζει το "Halo to ashes" και ηθρε η ώρα να κάνουμε ride το τελευταίο δυστυχώς μισό του δίσκου. ΕΔΏ ΜΙΛΆΜΕ ΟΝΤΩΣ ΓΙΑ ΕΠΟΣ.... Κυριολεκτικά τα πάντα θυμίζουν ότι βρίσκεσαι στην κορυφή κάποιου βουνού έχοντας πετύχει όλους σου τους στόχους και τώρα απολαμβάνεις την σιωπή της νίκης σου... Η ατμόσφαιρα τόσο μα το τόσο επική που ακούγοντας το πραγματικά δεν γίνεται να κάνεις τίποτε άλλο παρά να σκεφτείς μεγαλεία ή πως θα είναι όταν πετύχεις αυτά που θες. Με ένα σόλο γύρω στο 5ο λεπτό που σε κάνει να λιώνεις. "The tidal wave, that rides your name"... Αχ αυτός ο στίχος αχ... Στο μυαλό μου έρχεται κατευθείαν το ότι έχουμε να αποδείξουμε κάτι και πως πάντα πάνω απο το όνομα μας, μας κυνηγάει κάτι περιμένοντας να κάνουμε κάτι λάθος και να μας καταπλακωσει κάνοντας μας ρεζίλι... Το θέμα είναι και να κάνεις λάθος να μην αποδεχτείς την ήττα και να ξανά σηκωθείς και να δείξεις κυρίως στον εαυτό σου ότι αυτό το όνομα το πήρες για να κάνεις μεγάλα πράγματα και να δώσεις στην ζωή σου την μορφή την οποία πραγματικά θες...

Από τα βουνά και τα μπουντρουμια ξαφνικά ακούγονται έντομα και συγκεκριμένα έντομο... μέχρι να σκάσει το black n' roll στυλάκι και να μας προετοιμάζει για το χάος το ίδιο... Αυτό είναι "Mother Acherontia".Acherontia Atropos είναι μια γιγάντια νυχτοπεταλουδα, η οποία αποτελεί έναν από τον μεγαλύτερο εχθρό των μελισσών... Οπότε αποτελεί και εχθρό της ζωής του πλανήτη αυτό το είδος... Δεν έχω να σχολιάσω κάτι περαιτέρω πάνω σε αυτό το κομμάτι μιας και μουσικά όλα είναι άρτια ταξινομημένα ως συνήθως.

Φτάσαμε στο "Jaws of Neptune" και λέω ρε γαμωτο δεν γίνεται να βρισκόμαστε στο τελευταίο τραγούδι αυτού του δίσκου... Δεν μπορούσε να χει δηλαδή καμία 6αρια τραγούδια ακόμα;;; Τέλος πάντων... Tο τραγούδι αρχίζει ήρεμα ακούγοντας ένα πιάνο να δίνει πάσα στον ορυμαγδο που ακολουθεί!!! Όπως καταλαβαίνετε και από τον τίτλο αυτό το τραγούδι αναφέρετε στον Θεό Ποσειδώνα από την ελληνική μυθολογία.Αυτό το καταλαβαίνουμε από στίχους σαν "Royalty of the deep" καθώς και "Beneath the waves".

6 κομμάτια, 46 λεπτά υλικού, 2 σερί έπη για το project Faidra...Αυτο το άλμπουμ είχε την τέλεια ισορροπία σε όλους τους τομείς. Αυτος ο δίσκος μου άρεσε περισσότερο ήταν πιο ώριμος στιχουργικά γιατί είχε και κομμάτια τα οποία με κάναν να σκεφτώ για κάτι συγκεκριμένο καθώς όμως και κομμάτια τα οποία μου πρόσφεραν απλόχερα διασκέδαση. Ένας δίσκος ο οποίος άμεσα πρεπει να ακούσετε για να βρείτε την υγειά σας, να ηρεμήσετε από τον γύρω κόσμο, να πάρετε ένα διάλειμμα βρε παιδί μου... Βάλτε το σκεφτείτε τα προβλήματα σας και θα δείτε ξαφνικά θα βρείτε λύσεις για όλα... Αυτά και για σήμερα αγάπες , να περνάτε υπέροχα ακούγοντας μουσικαρες έχοντας το βασικότερο την υγεία σας!!!!

Βαθμολογία : 9,5/10

Ανδρέας Βαρσάμης για το MOPA-Music Webzine