S.U.P - Octa (Full Album Review)

 

Σήμερα ταξιδεύουμε στην Γαλλία και σε μία μπάντα που ανακάλυψα μέσω μιας πρότασης από ένα βίντεο στο Youtube. 

Οι S.U.P (σ.σ. ή Supuration για όσους τους γνωρίζουν από την πρώτη περίοδο της καριέρας τους ), είναι μια Avant-Garde Metal μπάντα από το Wallers της Γαλλίας , με έτος ίδρυσης το 1995.

Το "Octa" αποτελεί τον 8ο full-length της μπάντας 

8 κομμάτια 

47 λεπτά μουσικής 

Πάμε να ξεκινήσουμε !!!

Η αυλαία ανοίγει με το "Pseudopodic Phantasm" , από τις πρώτες νότες καταλαβαίνεις ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι πολύ καλό. 

Death Metal στην βάση του με πολλά στοιχεία Progressive Metal αλλά και Heavy Metal riffs τα οποία δένουν άριστα μεταξύ τους. 

Πολύ ωραία η πινελιά και των clean vocals που βγάζουν ένα gothic vibe.

2o στην σειρά , "Not Icarus" , εδώ έχουμε ένα κομμάτι που μου θυμίζει τις καλές εποχές των Paradise Lost αλλά με μια πιο alternative χροιά η οποία συχνά παρατηρείται στο γαλλικό metal. 

Εξαιρετικά brutal φωνητικά καθώς και οι εναλλαγές στα clean είναι τόσο smooth που οριακά το καταλαβαίνεις. 

Άξιο αναφοράς στο συγκεκριμένο κομμάτι και το drumming το οποίο είναι από άλλο πλανήτη. 

Νούμερο 3 και "Atramentous Sea" , εδώ έχω μια μικρή ένσταση με χάλασε η απότομη αρχή του κομματιού , δεν σε προετοιμάζει καθόλου σε σύγκριση με τα προηγούμενα κομμάτια , μπαίνει ένα brutal και δεν ξέρεις από που σου ήρθε. 

Όμως όσο αφήνει ο ακροατής το κομμάτι να εξελιχθεί φανερώνεται ένα όμορφο πάντρεμα Rock τύπου Ghost με βαρύ Prog Death , το οποίο προσωπικά το απόλαυσα πολύ.

"The Lights Of Eden" ,  ένα μουσικό roller coaster , αυτή η μόνιμη εναλλαγή από ψίθυρους σε βαριά brutal που διαρκεί κοντά στα 2 λεπτά (σ.σ. πριν μπει το main κομμάτι) , είναι κάτι που δεν έχω ξανα ακούσει να αποδίδεται τόσο σωστά σε metal δίσκο. 

Όσον αφορά τον βασικό κορμό του κομματιού έχουμε μια Death Metal μπαλάντα αν θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω , με πολυ πιο μίζερο και μακρόσυρτο χαρακτήρα που ακουμπάει τα χωράφια του Doom Metal.

Το part που ξεκινάει στο 4:20 με έκανε πραγματικά να ανατριχιάσω και έχω καιρό να το πάθω αυτό με κομμάτι πιστέψτε με. 

Έντονη και εδώ η επιρροή απο Paradise Lost αλλά παρατηρώ και επιρροές από μπάντες όπως οι Ahab. (το προσωπικό μου αγαπημένο)

"Queen Quintessence" ,  ανεβάζουμε λίγο τους τόνους που έπεσαν με το προηγούμενο κομμάτι και ξανα γυρνάμε σε πιο occult rock & gothic μονοπάτια.

Με τα clean φωνητικά να επικρατούν εδώ οι S.U.P καταφέρνουν να κάνουν τον ακροατή να θέλει να χορέψει παρόλη την "περίεργη" προσέγγιση που έχουν στον τρόπο με τον οποίο συνθέτουν. 

"Open Eye" ,  οι S.U.P επιστρέφουν στην Death Metal βάση τους αλλά αυτήν την φορά με ένα refrain που σε πολλούς θα φανεί οριακά Pop (σ.σ. χωρίς αυτό να είναι κακό σε καμία περίπτωση) , μιλάμε για άριστο κομμάτι σε όλες του τις εκφάνσεις και σίγουρα κερδίζει επάξια μια θέση στην playlist μου.

Φτάνουμε σιγά σιγά στο τέλος , "Hebdomath" , το πιο βαρύ και καθαρόαιμο death metal κομμάτι όλης της κυκλοφορίας. 

Με νεύρο , βίαιο και ελάχιστες progressive πινελιές σε σύγκριση με τον υπόλοιπο δίσκο.

Τέλος έχουμε το "Torment" ,  το οποίο συνεχίζει στο ίδιο κλίμα όμως εδώ  βλέπουμε και μερικά πιο heavy metal στοιχεία που είχαμε να δούμε από την αρχή του δίσκου. 

Πολύ ωραία πινελιά και οι κραυγές που πλαισιώνουν το κομμάτι σαν sound effects , σαφώς λόγο και του τίτλου. 

Άξιζε ο δίσκος ; 

Και με το παραπάνω , παρόλο που απευθύνεται σε λίγο πιο εκπαιδευμένα αυτιά (σ.σ. ακόμα και για κάποιον που ακούει καιρό prog) ,  σίγουρα θα αγαπηθεί και από τους λάτρεις του Death και του γενικότερου extreme χώρου.

Επίσης τα Rock & Goth στοιχεία του , του δίνουν και μια πιο ανάλαφρη αύρα που προσωπικά την εκτίμησα πάρα πολύ.

Βαθμολογία : 9/10 

Μιχαήλ-Άγγελος Διακογεωργίου για το MOPA-Music Webzine