Watain - The Agony & Ecstasy Of Watain (Full Album Review)

 

Η τελετή αρχίζει με το “Ecstasies In Night Infinite”, η κατάλληλη αρχή, το τραγούδι ακολουθεί την κλασσική συνταγή των Watain, Riff βγαλμένα μέσα από την άβυσσο, Blast Beats τα οποία σφυροκοπάνε αδιάκοπα τον ακροατή και τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Erik Danielsson. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που θα παρατηρήσει κάποιος με την πρώτη ακρόαση , ακούγοντας τώρα το κομμάτι μερικές φορές ακόμα εύκολα παρατηρούνται και κάποιες νέες πινελιές που η μπάντα αποφάσισε να προσθέσει ειδικότερα στο κιθαριστικό κομμάτι.

Νούμερο 2 και “The Howling”, το πρώτο single του δίσκου που ακούσαμε στις 4 Φεβρουαρίου 2022 μέσω της Nuclear Blast, το κομμάτι προκάλεσε τις εντυπώσεις του κοινού και όχι άδικα, το τραγούδι είναι σαφώς πιο groovy και στα φωνητικά παρατηρούμε έναν πιο μελωδικό χαρακτήρα παρόλο που δεν είναι clean. Εξαιρετικό είναι και το drumming του κομματιού.

Συνεχίζουμε με το “Serimosa” , η αλλαγή που γίνεται συνδιάζοντας το με το προηγούμενο κομμάτι είναι τρομερή , το συγκεκριμένο τραγούδι είναι πιο ήρεμο και μου θύμισε σε σημεία το “Sworn To The Dark” , τον εμβληματικό αυτόν δίσκο των Σουηδών που κυκλοφόρησε το 2007.Επιστρέφουμε όμως στο “Serimosa” , έντονο groove , riff τα οποία σου μένουν για αρκετή ώρα στο κεφάλι και πιο μελωδικά στοιχεία τα οποία προσωπικά λατρεύω στους Watain.

“Black Cunt”, ένας προκλητικός για πολλούς τίτλος όμως ταιριάζει άριστα στο χαοτικό κομμάτι των σουηδών Black Metallers, κλασσικός ήχος Watain χωρίς πολλούς πειραματισμούς, όμως και αυτή η σύνθεση στέκεται αντάξια των προσδοκιών και δείχνει ξεκάθαρα πως οι Watain δεν βρίσκονται άδικα στα υψηλά βάθρα του extreme metal ήχου.

Νούμερο 5 και “Leper’s Grace” ,  ακούραστοι οι Σουηδοί συνεχίζουν να μας δίνουν απλόχερα αυτούς τους μακάβριους και χαώδης ρυθμούς , το συγκεκριμένο κομμάτι χαρακτηρίζεται από πολλές έντονες και γρήγορες αλλαγές σε όλη  την διάρκεια του , οι έντονες Dissection επιρροές ξεχειλίζουν από παντού εξάλλου είναι ευρέως γνωστή η σύνδεση που ενώνει αυτά τα δύο σχήματα , πολύ όμορφη θεωρώ και την προσθήκη του solo μπάσου που λειτουργεί σαν ένα μικρό bridge.

Προχωράμε στο “Not Sun Nor Man Nor God”, το κομμάτι αποτελεί τον συνδετικό κρίκο για να περάσουμε στο έβδομο τραγούδι

Σε αυτό το bridge λοιπόν ακούμε ένα εξαιρετικό part πιάνου σε συνδυασμό με Synth και όλα αυτά δένονται με ένα υποδειγματικό παίξιμο κιθάρας , τρομακτική ατμόσφαιρα που φέρνει  στην επιφάνεια ένα σύννεφο μελαγχολίας και δύσκολα συναισθήματα που συχνά αντιμετωπίζει ο ανθρώπινος νους.

Νούμερο 7 και “Before The Cataclysm” , το κομμάτι συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο με την γενικότερη εικόνα του δίσκου , όμως παρατηρούνται αρκετές διαφοροποιήσεις , το παίξιμο γίνεται ελαφρώς πιο μελωδικό χωρίς όμως να χάνεται ο χαρακτήρας που οι Σουηδοί θέλουν να μας περάσουν , ακόμη εδώ έχουμε και την εμφάνιση των εμβληματικών breakdown που οι Watain συχνά χρησιμοποιούν στα κομμάτια τους. Σε αυτό το σημείο θέλω να σας ενημερώσω πως το κομμάτι μπορεί να προσφέρει ατελείωτες ώρες headbang , επομένως προετοιμαστείτε κατάλληλα !!!

“We Remain”, τι να πρωτοπείς για αυτήν την κομματάρα, αρχικά μιλάμε για το πιο ήρεμο κομμάτι του δίσκου εδώ οι Watain δίνουν έμφαση στην ατμόσφαιρα και όχι στην ωμότητα, η αρχή γίνεται με μια εξαιρετική γυναικεία φωνή και τύμπανα που θυμίζουν τελετουργία , στην συνέχεια όμως ο Erik και η ομάδα του αναλαμβάνουν δράση και δεν αστειεύονται , ο γενικότερος κορμός του κομματιού πατάει πάνω στα λημέρια του Doom Metal , όμως οι Watain δεν είναι ένα σχήμα που φοβάται τους πειραματισμούς  και αυτό γίνεται αντιληπτό στο κομμάτι των Riff αλλά και των Solo που χρησιμοποιούνται , μέσα σε αυτά εντοπίζονται επιρροές από Heavy Metal της Iron Maiden σχολής ,  αλλά και Blues Rock παιξίματα τα οποία κανείς δεν περιμένει και όμως προσφέρουν πάρα μα πάρα πολλά στο γενικότερο σύνολο , το κομμάτι κερδίζει επάξια την θέση του προσωπικού μου αγαπημένου.

Προτελευταίο κομμάτι του δίσκου και ακούει στο όνομα “Funeral Winter” , εδώ συναντάμε ίσως το πιο βάναυσο κομμάτι του δίσκου τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά  από την αρχή μέχρι και το τέλος του τα μέλη της μπάντας δίνουν ό,τι έχουν. Ένα μικρό ambient κομμάτι κατά την διάρκεια του σπάει λίγο το μοτίβο όμως δεν διαρκεί για πολύ διότι βοηθάει την μπάντα στο να κάνει την αλλαγή που έχει στο μυαλό της.

Και η αυλαία πέφτει με το “Septentrion”  , για άλλη μια φορά έρχονται με φόρα κατά πάνω μας και δεν αφήνουν τίποτα στο πέρασμα τους , εξαιρετικό groove και εδώ, με τον Nils Håkan Jonsson να οργιάζει πίσω από το set. Εύκολα κάποιος μπορεί να καταλάβει το ταλέντο του αφού μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αλλάζει ρυθμούς που κυμαίνονται από Black Metal μέχρι Punk ηχοχρώματα. Το κομμάτι είναι αρκετά μελωδικό σε κάποια σημεία και παρατηρούνται και κάποιες Doom πινελιές σε κάποια περάσματα. 

Γενικά συμπεράσματα , ο δίσκος είναι πολύ καλός και σίγουρα μιλάμε για μια εξαιρετική κυκλοφορία , στα δικά μου όμως αυτιά φάνηκε κάπως επαναλαμβανόμενος , αγάπησα τα πιο μελωδικά κομμάτια του δίσκου και θεωρώ εξαιρετικούς τους πειραματισμούς που χρησιμοποίησαν οι Watain , ακόμη με χαροποίησαν ιδιαίτερα οι έντονες επιρροές και τα ηχοχρώματα που κουβαλούσαν ένα έντονο άρωμα από Dissection.  

Μιχαήλ-Άγγελος Διακογεωργίου για το MOPA-Music Webzine