Την αυλαία ανοίγει το ομότιτλο κομμάτι “War Of The Giants”, ένα κομμάτι πολύ δυναμικό που σε βάζει αμέσως στο νόημα του EP, ο ήχος του κομματιού βασίζεται στην κλασική συνταγή που το συγκρότημα κρατάει όλα αυτά τα χρόνια όμως με την βοήθεια των σπαρακτικών scream του Jim Mutilator το τραγούδι αποκτά έναν πιο μελαγχολικό χαρακτήρα ο οποίος δένει άρτια με το όλο πολεμικό πέπλο που η μπάντα υφαίνει. Επίσης για ακόμη μια φορά τα παραδοσιακά μουσικά όργανα δίνουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα η οποία θα οδηγήσει στο κλείσιμο του κομματιού.
Νούμερο 2 και “Tiresias” , το πιο “βίαιο” κομμάτι ολόκληρου του EP το οποίο καταπιάνεται με τον αρχαίο έλληνα μάντη Τειρεσία ο οποίος αποτελεί γνωστό πρόσωπο της μυθολογίας.
Ο Τειρεσίας ήταν από την Θήβα και οι γονείς του ήταν ο Ευήρης και η Χαρικλώ. Ο Τειρεσίας ήταν τυφλός και κυκλοφορούσε πάντα με ένα μπαστούνι από ξύλο κρανιάς (σύμφωνα με τον μύθο τυφλώθηκε επειδή είδε τυχαία γυμνή την Θεά Αθηνά) και θεωρούνταν ο πιο γνωστός μάντης της εποχής, ακόμη αποτελούσε και σύμβουλο των βασιλέων της Θήβας.
Επιστρέφουμε στο μουσικό κομμάτι όμως, όπου γινόμαστε μάρτυρες μιας εξαιρετικής Black metal σύνθεσης, το drumming του Άγη Τζουκόπουλου (που αποτελεί και τον δεύτερο guest του EP) είναι εμβληματικό και βγαλμένο από τα πιο βαθιά σημεία της αβύσσου και συνδυάζεται άψογα με το κιθαριστικό κομμάτι της όλης σύνθεσης.
Φτάνουμε λοιπόν στο κλείσιμο του EP το οποίο γίνεται με το “Hecatoncheires” , το κομμάτι το λάτρεψα από την πρώτη κιόλας ακρόαση , η αρχή γίνεται με ένα πνευστό μουσικό όργανο το οποίο προσδίδει μια πολύ όμορφη μα συνάμα επιβλητική ατμόσφαιρα , το riff του κομματιού κρατάει την συνταγή των Kawir στα ύψη και έχει έντονο αρχαιοελληνικό χαρακτήρα , τα φωνητικά βγαλμένα από τα τάρταρα , αλλά το αποκορύφωμα και αυτό που με κέρδισε ως ακροατή είναι η εξαιρετική απαγγελία του Jim Mutilator στον παρακάτω στίχο :
"Από τους ώμους τους χέρια εκατό σαλεύανε, οι απλησίαστοι, οι μισητοί, που στον καθένα πενήντα κεφαλές φυτρώνανε, απ᾽ τους ώμους πάνω στα στιβαρά τους μέλη."
Η συγκεκριμένη απαγγελία πραγματικά σε ταξιδεύει και δημιουργεί μια όμορφη αντίθεση με το Black κομμάτι που επικρατεί.
Τελικά συμπεράσματα , οι Kawir για άλλη μια φορά ξεπέρασαν τον εαυτό τους και μας δείχνουν πως δεν βρίσκονται τυχαία εκεί που είναι τα τραγούδια είναι εξαιρετικά και δεν κουράζουν τον ακροατή , πολύ όμορφες μελωδίες και πειραματισμοί με αρκετά όργανα και εδώ φαίνεται πως για άλλη μια φορά μπορούν να μας δείξουν ότι ακόμα και μέσα από ένα “χαοτικό” pagan black κομμάτι και μερικές έξυπνες πινελιές μπορείς να περάσεις πάρα πολλά στο ακροατήριο. Ανυπομονώ να ακούσω και τον υπόλοιπο δίσκο !!!
Μιχαήλ-Άγγελος Διακογεωργίου για το MOPA-Music Webzine