Valon Vinter - Unveiled Dimension (Full Album Review)

 

Η αρχή γίνεται με το “My Shadow” , ο πρόλογος του δίσκου λοιπόν μου ξύπνησε έντονα συναισθήματα από το “Aealo” των Rotting Christ  όμως με έναν πιο ατμοσφαιρικό και μελαγχολικό τρόπο , η κατάλληλη αρχή.

Συνεχίζουμε με το “The Lost Dimension” , συνεχίζουμε ακριβώς από εκεί που μας άφησε το “My Shadow” , όμως πλέον δεν έχουμε την  γαλήνια  χορωδία που μας καλωσόρισε , έχουμε τον Αποστόλη να μας δείχνει τα “δόντια” του , εδώ έχουμε τον ορισμό του Progressive Death Metal , κάποιος μπορεί να εντοπίσει αμέσως τις επιρροές από  μπάντες όπως οι Opeth και οι Katatonia (ειδικότερα στις αλλαγές των φωνητικών ηχοχρωμάτων απο Brutal σε Clean).Το κομμάτι υπόσχεται ατελείωτες ώρες headbanging , επομένως να είστε προετιμασμένοι !!!

Στην συνέχεια έχουμε το “Sands Of War”, το project συνεχίζει χωρίς να κατεβάζει στροφές, η αρχική χορωδία επιστρέφει και δίνει ένα πιο ethnic στοιχείο το οποίο δένει άρτια τόσο στις brutal στιγμές των Valon Vinter, όσο και στις στιγμές των clean φωνητικών, οι επιρροές που παρατηρώ εδώ είναι οι Septic flesh λόγω και των ethnic στοιχείων που προαναφέρθηκαν, πάντα όμως κρατώντας αυτόν τον ιδιαίτερο δικό του ήχο.

Νούμερο 3 και “Subliminal” , εδώ ο Αποστόλης μας βυθίζει σε κάτι πολύ πιο μελαγχολικό και βαρύ , η αρχή του κομματιού μου θύμισε αρκετά κομμάτια από Paradise Lost , έντονο Doom στοιχείο το οποίο καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον του ακροατή , πολύ όμορφη προσθήκη η γυναικεία φωνή η οποία ακούγεται αλλά και ο ταυτόχρονος συνδυασμός  των clean φωνητικών , μαζί με τα death metal growls , (προσωπικό αγαπημένο).

“Creatures Of The Mighty”, ένα αρκετά διαφορετικό κομμάτι σε σύγκριση με τα προηγούμενα, αφού εκτός από τον Death χαρακτήρα που υπάρχει σε όλα τα κομμάτια, ο Αποστόλης κρύβει μέσα στην συγκεκριμένη σύνθεση και αρκετά Djent στοιχεία.  

Στην συνέχεια έχουμε το “The Possession” , ένα κομμάτι το οποίο με προβλημάτισε αρκετά , ειδικότερα η αρχή του. Όμως δίνοντας χρόνο στο κομμάτι κατάλαβα το πόσο δυνατό χαρτί έχει ο Αποστόλης στα χέρια του , εξαιρετικά riff σε όλη την διάρκεια του κομματιού και εξαιρετικοί στίχοι , σας παραθέτω ένα απόσπασμα εδώ

“Faithless sins of broken dreams, Surrounded you in fatal things, I’m not the one you needed most , Although my fate was there for you”  

Νούμερο 6 και “This Heart Is Long Gone” , το κομμάτι έχει έντονο progressive χαρακτήρα , έντονες και κοφτές αλλαγές τις οποίες το project ενώνει με πολύ μεγάλη ευκολία. Πιστεύω πως αν οι Dream Theater έκαναν μια συνεργασία μαζί με τους Opeth το αποτέλεσμα θα ήταν αντιπροσωπευτικό αυτής της σύνθεσης.

“This Reality”, το headbanging είναι μονόδρομος για άλλη μια φορά, ο Αποστόλης εδώ με τα βάναυσα φωνητικά του και τα riff που συνέθεσε καταφέρνει να γράψει “ένα μόνιμο breakdown”, Όμως αυτό που ξεχωρίζω περισσότερο στην σύνθεση είναι το καταιγιστικό drumming.

“Cosmic Scale”, ένα κομμάτι που και πάλι βαδίζει στα βήματα των προηγούμενων όμως έχει δώσει περισσότερη έμφαση στην μελωδία παρά στην ένταση (γίνεται εμφανές πως μέχρι και στα σημεία των growls υπάρχει μια πιο τραγουδιστική προσέγγιση), γενικότερα είναι ένα πιο μελωδικό κομμάτι το οποίο μου θύμισε αρκετά τα νέα κομμάτια που έχουμε ακούσει από Septicflesh αλλά σε συνδυασμό με τους Katatonia που αποτελούν μια από τις κύριες επιρροές του Αποστόλη.

Προτελευταίο κομμάτι και ακούει στο όνομα “Voyagers” , ένα κομμάτι με πολύ groove και μαγευτικό ρεφρέν , όμως δεν θέλω να κρύψω πως το θεώρησα κάπως επαναλαμβανόμενο διότι συνεχίζει ακριβώς στο ίδιο μοτίβο με τα προηγούμενα κομμάτια του δίσκου.

Και η αυλαία πέφτει με το “The Gate” , το διπέταλο έχει πάρει φωτιά και το Extreme Metal Project του Valon Vinter , κλείνει με ένα αισιόδοξο μήνυμα , όλοι περνάμε δυσκολίες το θέμα είναι πως πρέπει να είμαστε οι τελευταίοι οι οποίοι θα μείνουμε όρθιοι , αυτοί που θα αντέξουν , και όσο έχουμε άτομα δίπλα μας θα συνεχίζουμε πιο δυνατοί προς την “Πύλη”.

Τελικά συμπεράσματα, ο δίσκος είναι μαγευτικός από την αρχή μέχρι το τέλος, σε παίρνει μαζί του σε ένα ταξίδι γεμάτο χορωδίες που είτε σε ανατριχιάζουν είτε σε ηρεμούν, οι συνθέσεις σε βάζουν σε μία νιρβάνα με τα εξαίσια clean vocals, αλλά και σε ετοιμάζουν για ανελέητο moshpit λόγω των καταπληκτικών growls. Το μόνο αρνητικό που εντοπίζω είναι η επανάληψη που υπάρχει αρκετές φορές, σαν ακροατής θα μου άρεσε να ακούσω και ένα κομμάτι μόνο με clean vocals έτσι για την αλλαγή διότι πιστεύω πως κάτι τέτοιο θα κολλούσε αρκετά στο ύφος του σχήματος. 

Όμως τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, μιλάμε για μια ελληνική δουλειά η οποία θα συζητηθεί και θα αγαπηθεί από πολύ κόσμο, διότι συνδυάζει αγαπημένα μας σχήματα που ποτέ δεν περιμέναμε να δούμε μαζί, και όλα αυτά λόγω της όρεξης και της φαντασίας αυτού του μουσικού από την Θεσσαλονίκη

Μιχαήλ-Άγγελος Διακογεωργίου για το MOPA-Music Webzine